ทว่าความท้าทายของการวาดดราก้อนบอล คือแม้แต่ตัวผู้เขียนก็คาดเดาอนาคตของเรื่องไม่ได้ อย่างในศึกชิงเจ้ายุทธภพ เขาไม่รู้ว่าด้วยซ้ำว่าจะวาดใครชนะดี โดยตอนแรกตั้งใจจะให้โกคูชนะ แต่จากผลสำรวจของนิตยสาร เกือบทุกเสียงต่างโหวตให้โกคู ทำให้เขาเปลี่ยนใจ และคิดหาหนทางว่าจะทำอย่างไรดี โกคูถึงจะไม่ได้เป็นแชมป์ ซึ่งสุดท้ายเขาก็เขียนให้โกคูพ่ายแพ้ต่อผู้เฒ่าเต่า

จากนั้นอาจารย์ Toriyama ก็เริ่มพัฒนาตัวละครใหม่ๆ เสริมเข้ามา วางพลอตเรื่องให้ซับซ้อนมากยิ่งขึ้นจนถึงขั้นออกไปสู่นอกโลก ข้ามมิติกาลเวลา มีมนุษย์ต่างดาว ซึ่งทั้งหมดนี้ก็มีพื้นฐานจากความสนใจหนังไซไฟตั้งแต่วัยเยาว์ นอกจากนี้ บ่อยครั้งผู้อ่านก็มีส่วนสำคัญที่ช่วยกำหนดว่าตัวละครใดที่จะอยู่หรือไป

“เบจิต้าปรากฏตัวครั้งแรก เขาเป็นเพียงตัวร้าย แต่เนื่องจากเขาได้รับความนิยมอย่างมาก เขาจึงอยู่ในซีรีส์ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ซึ่งถึงผมจะไม่ค่อยชอบเขาเท่าใดนัก แต่การมีเขาอยู่ก็ช่วยได้มาก”

ตลอด 11 ปีที่ตีพิมพ์นั้น ดราก้อนบอลประสบความสำเร็จสูงสุด ขายได้เฉพาะในญี่ปุ่นประเทศเดียวถึง 159.5 ล้านเล่ม รวมถึงยังถูกต่อยอดไปทำเป็นการ์ตูนทีวี และภาพยนตร์การ์ตูน

แน่นอนทั้งหมดนี้ มาจากความพยายาม การไม่หยุดพัฒนา และพร้อมจะสอดแทรกไอเดียสร้างสรรค์ใหม่ๆ และประสบการณ์จากทุกช่วงชีวิต เข้ามาผสมผสานตลอดเวลา จนกลายเป็นงานที่โดดเด่น เป็นเอกลักษณ์ และนำสมัยอยู่ตลอดเวลา