หลายคนอาจไม่ทราบว่า ชื่อจริงของมารุโกะ คือ Sakura Momoko นามปากกาของผู้เขียนนั่นเอง เช่นเดียวกับประวัติความเป็นมาของตัวละคร ทั้งปูมหลัง ครอบครัว เพื่อนฝูง หรือแม้แต่เหตุการณ์บางอย่างก็จำลองมาจากเรื่องส่วนตัวเกือบทั้งสิ้น

ซากุระวาดการ์ตูนเรื่องนี้ตั้งแต่เรียนมัธยมปลายปีสุดท้าย ในรูปแบบ Comic Essay ซึ่งเน้นเรื่องเล่าที่เกี่ยวกับประสบการณ์ ความทรงจำในอดีต ดังนั้นเหตุการณ์หรือแฟชั่นทั้งหมดของตัวละครต่างๆ จึงอยู่ในยุค 1970 หรือปลายสมัยโชวะ

แต่ถึงจะเขียนมาได้พักใหญ่ ทว่าต้นสังกัดกลับไม่ยอมตีพิมพ์เสียที กระทั่งเวลาผ่านมา 1 ปี สาวน้อยมารุโกะถึงอวดความน่ารักต่อสายตาสาธารณชน

คงด้วยเนื้อเรื่องที่เข้าถึงง่าย ไม่ซับซ้อน เสมือนการย้อนเวลาสู่อดีต จึงทำให้เด็กหญิง ป.3 จอมขี้เกียจและแสนเชื่องช้าผู้นี้ กลายเป็นขวัญใจของผู้คนได้ไม่ยาก แถมยังทำให้ซากุระคว้ารางวัล Kodansha Manga Award Girls มาครองอีกด้วย

จากความสำเร็จครั้งนี้ Fuji TV จึงทาบทามนักเขียนหญิงให้ต่อยอดมังงะไปสู่จอโทรทัศน์ ซึ่งเธอก็ไม่ปฏิเสธ โดยอะนิเมะออกอากาศทุกเย็นวันอาทิตย์ เริ่มตอนแรก เมื่อวันที่ 8 มกราคม 2533

เพียงปีที่ 2 มารุโกะก็สร้างสถิติใหม่ กลายเป็นการ์ตูนที่มีสถิติผู้ชมในเขตคันไซสูงสุดเป็นประวัติการณ์ถึง 39.9%

หากวิเคราะห์ว่าอะไรเป็นปัจจัยความสำเร็จนี้ ส่วนสำคัญมาจากการที่มารุโกะเชื่อมโยงกับผู้คนในสังคม

ครอบครัวของมารุโกะประกอบด้วยคน 3 รุ่น คือปู่ย่า พ่อแม่ พี่สาวและตัวมารุโกะเอง ซึ่งแต่ละคนก็มีพฤติกรรมและทัศนคติที่ไม่ต่างจากคนในสังคมญี่ปุ่นเลย อย่างแม่ซึ่งใช้ชีวิตด้วยการทำงานหนักในครัว แต่ไม่ค่อยมีใครเห็นคุณค่าเท่าใดนัก ขณะที่พ่อใช้เวลาส่วนใหญ่นั่งอยู่หน้าโทรทัศน์และดื่มเบียร์หรือชา ทำให้ผู้ชมไม่ได้รู้สึกว่าการ์ตูนเรื่องนี้ไกลตัวนัก บวกกับอารมณ์ขันและทักษะการเขียนเรื่องที่เสพง่ายของซากุระ ส่งผลให้มารุโกะฮิตติดลมบน แม้ออกอากาศมามากกว่า 1,200 ตอนแล้วก็ตาม

นอกจากนี้ ตัวละครมารุโกะ ครอบครัวและผองเพื่อน ยังถูกพัฒนาในรูปแบบต่างๆ ทั้งภาพยนตร์ ละครโทรทัศน์ วีดิโอเกม รวมทั้งยังถูกนำไปใช้เป็นภาพประกอบของที่ระลึก รถไฟฟ้า สะท้อนให้เห็นการ์ตูนเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ผู้นี้มีอิทธิพลต่อสังคมญี่ปุ่นเพียงใด

อย่างไรก็ดี งานของซากุระไม่ได้มีเพียงแค่นี้ หลังมารุโกะหยุดตีพิมพ์ฉบับมังงะ เมื่อปี 2539 เธอเขียนการ์ตูนใหม่ๆ ออกมาหลายเรื่อง อาทิการ์ตูนแฟนตาซีเรื่อง Coji-Coji ตลอดจนสร้างสรรค์ผลงานหลากหลายประเภท ทั้งเพลง ความเรียง บทกวี งานแปล หรือแม้แต่การออกแบบบรรจุภัณฑ์สินค้า

หากแต่สำหรับคนส่วนใหญ่แล้ว อาจไม่มีงานใดเทียบกับผลงานคลาสสิกอย่างมารุโกะได้เลย