อาจารย์เกียรติเกิดและเติบโตมาจากครอบครัวคนจีนที่อพยพเข้ามาอยู่ในแผ่นดินไทย โดยมีแม่เป็นผู้เลี้ยงดูเพียงลำพัง

เดิมทีแม่ของเขาทำงานเป็นแม่บ้านของครอบครัวเศรษฐีในภูเก็ต แต่ถึงจะมีฐานะยากลำบาก ผู้เป็นแม่ก็มองว่า ไม่มีอะไรสำคัญเท่าการศึกษา จึงส่งลูกชายคนเดียวเข้าเรียนที่ภูเก็ตไทยหัว โรงเรียนเอกชนแถวหน้าของจังหวัด

“ที่โรงเรียนจีน ค่าใช้จ่ายแพงกว่าโรงเรียนทั่วไป ตอนแรกผมก็เรียนไม่เก่งหรอก แต่คุณแม่ก็ยังปันเงินบางส่วนส่งผมเรียนพิเศษภาษาจีน ซึ่งผมยิ่งซึ้งใจในสิ่งที่คุณแม่ทุ่มเทให้จริงๆ พอขึ้น ป.7 จู่ๆ ผมก็เก่งขึ้นมาเอง ทั้งหลักสูตรจีน ไทย ติดเบอร์หนึ่งเบอร์สองอยู่เรื่อยๆ โรงเรียนก็มีรางวัลเป็นตำรา ประหยัดเงินไปเยอะ พอเรียนจบ ผมก็ยังต่อโรงเรียนจีน กระทั่งขึ้น ม.ปลายจึงย้ายมาที่โรงเรียนภูเก็ตวิทยาลัย”

คงเพราะได้เห็นแม่ทำงานหนักเพื่อให้ลูกได้เรียนมาตลอด ส่งผลให้ชีวิตวัยเยาว์ของอาจารย์เกียรติมุ่งมั่นในเรื่องการศึกษาเป็นหลัก โดยกิจกรรมหนึ่งซึ่งชอบมากเป็นพิเศษคือ การติวหนังสือให้เพื่อน

พอเรียนจบสอบเข้ามหาวิทยาลัย เขาก็ตัดสินใจเลือกเป็นหมอ ส่วนหนึ่งเพราะค่านิยมของสังคมที่มองว่า คนเก่งจะต้องเรียนหมอ อีกส่วนก็มาจากความเชื่อว่า แพทย์เป็นอาชีพที่ดี ได้ช่วยชีวิตคน

ครั้งนั้นเขาเลือกคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ แต่เพราะไม่อยากรบกวนแม่ เนื่องจากที่ผ่านมาแทบไม่มีเงินเก็บเหลือเลย จึงขอทุนการศึกษา โชคดีที่อาจารย์ที่ปรึกษาและผู้ใหญ่ที่เคารพเหมือนญาติเมตตาช่วยเจรจากับบริษัทเหมืองแร่งานทวี ซึ่งมีกองทุนช่วยเหลือนักศึกษาที่ยากจน จึงมีเงินพอไปเรียนต่อ

แม้จะไม่รู้ว่าชอบอาชีพนี้หรือเปล่า แต่พอเรียนไปเรื่อยๆ เขาก็พบว่า การเรียนแพทย์นั้นเต็มไปด้วยความสนุก เพราะไม่ได้เรียนจากตำราเพียงอย่างเดียว แต่ยังมีโอกาสได้ดูแลและช่วยรักษาคนไข้ อีกทั้งการได้เห็นบรรดาครูแพทย์สามารถวินิจฉัยโรคได้โดยแทบไม่ต้องใช้เครื่องมือใดๆ นับเป็นเรื่องน่าทึ่งมาก

ที่สำคัญคือ ถึงจะเรียนปริญญาตรีแล้ว เขาก็ยังคงชอบสอน ชอบติวให้เพื่อนเหมือนเดิม นั่นเองที่กลายเป็นแรงบันดาลใจว่า หลังเรียนจบก็จะกลับมาเป็นครูแพทย์อยู่ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

แต่ชีวิตคนเรามักไม่ได้เป็นไปตามแผนเสมอไป เพราะหลังเรียนต่อแพทย์เฉพาะทางด้านอายุรศาสตร์ และกำลังจะได้เป็นอาจารย์เต็มตัว เขาเห็นว่า ที่ผ่านมายังไม่มีโอกาสได้ทดแทนบุญคุณแม่ ซึ่งย้ายมาอยู่ด้วยกันที่เชียงใหม่ อีกทั้งเงินเดือนอาจารย์สมัยนั้นก็น้อยนิด จึงหันมาทำงานโรงพยาบาลเอกชนแทน แล้ววันหนึ่งก็จะกลับมาทำงานที่ตั้งใจไว้

“ตอนนั้นอยู่ที่โรงพยาบาลเอกชนได้ 2-3 ปี แล้วก็ทำคลินิกส่วนตัวด้วย ก็ถือว่าตั้งตัวได้แล้ว ครอบครัวสบายแล้ว ก็จะกลับมาเรียนแพทย์ต่อยอดเฉพาะทาง ตอนแรกก็อยากจะเรียนด้านสมอง แต่เผอิญผมไปเจออาจารย์ท่านหนึ่งจากจุฬาฯ มาบรรยายที่เชียงใหม่ คือ ศ.นพ.ประพันธ์ ภานุภาค ท่านบรรยายเก่งมากเลย ซึ่งเรื่องหนึ่งที่ผมชอบมากคือ ภูมิแพ้กับภูมิคุ้มกันวิทยา พอฟังเสร็จก็รู้สึกว่า ใช่เลย ไหนๆ จะกลับมาเรียนใหม่แล้ว เรียนศาสตร์นี้ดีกว่า”

อาจารย์เกียรติจึงได้ตัดสินใจลาออกจากงานที่กำลังรุ่งโรจน์ในโรงพยาบาลเอกชน และเดินทางมาขอเรียนต่อกับอาจารย์ประพันธ์ที่คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

“เป็นช่วงที่ลำบากมาก เพราะเพิ่งมีลูกคนแรก แต่ด้วยความที่อยากเป็นหมอด้านนี้เลยคุยกับภรรยา ซึ่งเขาก็ใจกว้างมาก เพราะจริงๆ คลินิกผมก็กำลังรุ่ง งานที่โรงพยาบาลก็รุ่งเหมือนกัน แต่ผมว่ามันไม่ใช่ อนาคตผมอยากเป็นครูแพทย์ เราจึงหันหลังกลับไปเรียนต่อ ทั้งๆ ที่อายุก็ไม่น้อยแล้ว ตอนนั้นต้องนั่งเครื่องบินขาไปและรถไฟขากลับทุกสัปดาห์ เงินเดือนจากจุฬาฯ แทบไม่เหลือ รายจ่ายของครอบครัวก็มาจากคลินิกที่เราเปิดแค่เสาร์-อาทิตย์ ดำเนินชีวิตแบบนั้นอยู่ 2 ปีเต็ม บางคนคงนึกว่า คนนี้มันเพี้ยนหรือเปล่า”

ผลของการได้มาเป็นลูกศิษย์ ต่อมาก็เขาก็กลายเป็นหนึ่งในทีมงานของอาจารย์ประพันธ์ ซึ่งถือเป็นจุดเริ่มต้นของการเรียนรู้และพัฒนาจนเป็นครูแพทย์และนักวิจัยที่ทำประโยชน์แท้จริงให้แก่วงการแพทย์และประเทศในช่วงต่อมา

เพราะอาจารย์ประพันธ์เป็นครูแพทย์ที่เป็นแบบอย่างทั้งทางด้านความเป็นครู ความเป็นคุณหมอและนักวิจัยที่ทุ่มเทและมีจิตใจดีงาม ที่สำคัญยังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านโรคภูมิแพ้และโรคภูมิคุ้มกัน ต่อมาท่านยังเป็นผู้วินิจฉัยคนไข้เอดส์รายแรกๆ ในประเทศไทย รวมถึงเป็นผู้ก่อตั้งคลินิกนิรนาม และศูนย์วิจัยโรคเอดส์ สภากาชาดไทย อีกด้วย

พอเรียนจบ เขาก็รับคำชักชวนให้มาทำงานที่คณะแพทยศาสตร์ จุฬาฯ หลังคิดอยู่พักใหญ่ เพราะวางแผนจะตั้งรกรากอยู่ที่เชียงใหม่ แต่ในที่สุด เขาก็เลือกทำตามฝัน และเดินทางไปดูงานที่สหรัฐอเมริกาอีก 2 ปี เพื่อเติมเต็มความรู้

“การเดินทางไปดูงานมันช่วยหล่อหลอมความเป็นนักวิชาการให้เรา อย่างที่หนึ่งที่ผมไปคือ สถาบันสุขภาพแห่งชาติสหรัฐอเมริกา หรือ NIH ไปอยู่กับ Dr.Clifford Lane ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของทีมวิจัยขนาดใหญ่ของ Dr.Anthony Fauci สิ่งแวดล้อมและระบบนิเวศของที่นี่ ถือเป็นศูนย์รวมของนักวิทยาศาสตร์เก่งๆ ระดับโลก มีประชุมวิชาการทุกสัปดาห์ ทำให้เราเห็นงานวิจัยมากมาย เช่น โรคนี้มีผลต่อเซลล์อย่างไร มีผลต่อระดับโมเลกุลอย่างไร เพราะประเทศที่ก้าวหน้านั้น มีการลงทุนวิจัยทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเยอะมาก”

ผลของการเปิดโลกกว้าง เป็นแรงผลักดันสำคัญให้อาจารย์เกียรติอยากจะกลับมาทำงานวิจัยคุณภาพสูงทางด้านวัคซีน เรื่องโรคเอดส์ และการวิจัยทางคลินิกที่เมืองไทย