ตอนอายุ 9 ขวบ มารี เอเลน มาร์ก เริ่มรู้จักโลกของการถ่ายภาพ เธอใช้กล้องบ็อกซ์บราวนี่บันทึกสิ่งต่างๆ รอบตัว มันเป็นตระกูลกล้องยอดนิยมที่ใช้งานง่าย และราคาไม่แพง เด็กสาวสนุกกับของเล่นชิ้นนี้มาก

ช่วงมัธยม มาร์กเป็นหัวหน้าเชียร์ลีดเดอร์ แต่ฉายแววความสามารถพิเศษในการวาดภาพ เธอจึงเข้าศึกษาด้านจิตรกรรมและประวัติศาสตร์ศิลปะที่มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนีย ช่วงเวลานี้เองที่ความสนุกในการถ่ายภาพกลับมาอีกครั้ง  

“ตอนนั้นฉันพักที่อพาร์ตเมนต์ในฟิลาเดลเฟีย พวกเขาให้เรายืมกล้อง ฉันออกไปเดินเล่นที่ถนน พบผู้คนและถ่ายรูปพวกเขา มันเหมือนกับการผจญภัย ในตอนท้ายของวัน เมื่อได้ถ่ายภาพดีๆ มันจะเป็นความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมและน่ายินดีมาก ‘ว้าว!’ ฉันรักสิ่งนี้ นี่คือสิ่งที่ฉันต้องการจะทำตลอดไป”

มาร์กทำงานในแผนกผังเมืองฟิลาเดลเฟียอยู่ช่วงสั้นๆ ก่อนกลับมาเรียนปริญญาโทสาขาการถ่ายภาพวารสารศาสตร์ (Photojournalist) ปีต่อมาหญิงสาวก็ได้รับทุนฟุลไบรท์เพื่อไปถ่ายภาพที่ตุรกีเป็นเวลาหนึ่งปี ช่วงเวลานี้เธอยังเดินทางไปถ่ายรูปทั่วยุโรปและอเมริกาเหนือ ถ่ายภาพผู้คนที่ผ่านพบเจอระหว่างทาง ซึ่งต่อมารวบรวมกลายเป็นหนังสือ Passport 

ราวปี ค.ศ. 1966-1967 หญิงสาวย้ายมาอยู่นิวยอร์ก และตัดสินใจทำอาชีพช่างภาพเต็มตัว โดยรับจ้างถ่ายงานทั่วไป 

งานชิ้นแรกที่จริงจังมาจากนิตยสาร Look ซึ่งส่งเธอไปลอนดอนเพื่อถ่ายเด็กติดเฮโรอีน ภาพของเด็กวัยรุ่นที่ไม่กลัวกล้อง ภาพหญิงสาวยิ้มมือข้างหนึ่งกอดลูกสุนัข อีกข้างมีเข็มฉีดยาห้อยลงมา ทำให้งานชุดนี้พุ่งขึ้นมาสะดุดตาคนอ่าน

“ฉันบังเอิญได้พบกับแพทริเซีย คาร์ไบน์ บรรณาธิการบริหารของ Look ตอนที่ถ่ายภาพให้กับนิตยสารศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยในปี ค.ศ. 1968 เธอประทับใจฉันและชวนมาทำงาน ตอนแรกฉันจะได้รับมอบหมายงานจากคนอื่น จนวันหนึ่งฉันได้ยินข่าวเกี่ยวกับโปรแกรมเลิกเฮโรอีนของเด็กหนุ่มในลอนดอนที่หน่วย St. Clement จึงลองคุยกับแพทริเซีย เธอบอกให้ไปอังกฤษเพื่อทำเรื่องนี้ ตอนนั้นฉันมีประสบการณ์น้อยมาก ต้องขอบคุณที่เธอเชื่อมั่นในตัวฉัน”

จากผลงานที่โดดเด่น ทำให้หญิงสาวได้งานเป็นช่างภาพประจำกองภาพยนตร์ฮอลลีวูดหลายเรื่อง เช่น Carnal Knowledge, Catch-22, Tropic of Cancer และ Apocalypse Now แม้จะเป็นงานที่สร้างรายได้ แต่มาร์กยังคงมองหาเรื่องราวชีวิตของผู้คนที่เธอสนใจอยู่ตลอด