หากวันหนึ่ง สืบ นาคะเสถียร ชวนคุณนั่งรถเข้าป่า คุณจินตนาการออกหรือเปล่าว่า บรรยากาศจะเป็นอย่างไร?

สนุกสนาน เต็มไปด้วยเรื่องเล่าเกี่ยวกับสัตว์ป่านานาชนิด หรือเคร่งขรึม มีแต่เรื่องกฎหมายกับการอนุรักษ์ป่า

แต่คนที่เคยมีประสบการณ์ อย่าง โจ๋ย บางจาก แห่งรายการสารคดีส่องโลก เคยเขียนเล่าในหนังสือว่า

เข้าป่ากับสืบไม่ง่ายอย่างคิดเพราะเขามีกฎเกณฑ์มากมายที่คุณอาจคาดไม่ถึง!

ห้ามใช้แตร! ห้ามขับเร็วเกิน 20 กิโลเมตรต่อชั่วโมง! ห้ามขับรถทับลงในแอ่งน้ำขัง! และห้าม…! (อื่นๆ อีกมากมาย)

สืบย้ำบ่อยๆ ว่า ขับรถในป่าต้องระวังยิ่งกว่าขับรถภายในรั้วโรงเรียนอนุบาล เพื่อไม่ให้สัตว์ป่าได้รับอันตรายจากรถของเรา อย่างเต่าบกบางชนิดมักชอบซ่อนตัวอยู่ในแอ่งน้ำขัง หากไม่ระวังอาจทับตายได้

การเดินทางกับสืบจึงคล้ายๆ กับเต่าคลานดีๆ นี่เอง

นอกจากขับรถแล้ว การตั้งแคมป์ก็มีข้อพึงปฏิบัติมากมายไม่แพ้กัน จนนักศึกษาหลายคนมาบ่นให้โจ๋ยฟังว่า “ไปกับคุณสืบไม่สนุกเลย”

อย่างการก่อกองไฟ ก็ต้องดูให้ดีว่าไม่มีต้นไม้บนผิวดิน เพราะความร้อนเป็นภัยต่อพืชพรรณเล็กๆ ที่อาจมองไม่เห็น เวลาทำอาหารก็ต้องคำนวณให้ละเอียด เพราะการทิ้งเศษอาหารอันตรายกว่าที่คิด บางทีอาหารอาจมีเชื้อโรคหรือสารปนเปื้อน พอสัตว์มากินต่ออาจติดเชื้อและแพร่กระจายในป่า

ถ้าคิดว่าจะเผาหรือฝังกลบบอกเลยว่าทำไม่ได้ เพราะกลิ่นคาวก็ยังอยู่ สัตว์ป่าก็อาจขุดหรือคุ้ยเขี่ยขึ้นมาเมื่อใดก็ไม่รู้

เรื่องยากันยุงก็เหมือนกัน ห้ามเด็ดขาด สืบบอกว่าโลกนี้มีแมลงอีกหลายแสนชนิดที่นักวิทยาศาสตร์ไม่รู้จักหรือไม่เคยศึกษา ความปลอดภัยของแมลงจึงสำคัญมาก เพราะพวกมันมีค่าต่อนักวิจัยและชาวโลกอย่างยิ่ง

ส่วนคนไหนจะทำธุระหนัก เขาจะแนะนำว่า ให้ขุดหลุมลึกๆ เสร็จแล้วอย่าลืมฝังกลบให้เรียบร้อย หาก้อนหินหนักๆ มาทับด้วย เพราะอุจจาระของคนเราคือธนาคารเชื้อโรคดีๆ นั่นเอง

ยิ่งเข้าป่าลึกๆ เสียงพูดจะกลายเป็นเรื่องต้องห้าม สืบบอกว่า เสียงคนเราเป็นคลื่นเสียงที่ต่ำ สัตว์ป่าหลายชนิดสามารถรับฟังได้ จึงต้องใช้สัญญาณมือติดต่อกันเท่านั้น